"Улаанбаатар- Айраг" үргэлжлэл

Улаанбаатар галт тэрэгний өртөө
Юутай ч Айраг орох тасалбараа авч орхилоо. 16:30д хөдлөх гэнэ. Тэр хүртэл бүхэл бүтэн 40 минутын хугацаа байна. Ходоодны мухар руугаа юм шийдэхээр ойролцоох хоолон гэрт орлоо. Цуйваан гэж! Одоо Айраг хүртэл юу ч идэхгүй шүү дээ. Харин... Харин ууна гэж байгаа уугаад л байна шүү дээ. Вокзалын дэлгүүрээ гэж! Хэдэн архичин эндээс хэдэн шил архи энэ олон жилийн хугацаанд авсан бол? Бид ч юугаараа дутахав. Ээ хараал ид гэж! Таг мартаж орхиж шүү. Өнөөдөр чинь 11 сарын нэгэн. Товчоор хэлвэл архи зардаггүй өдөр. Хажууд Веня ах эцэг Бурхан руу гар сарвайн: - Ээ бурхан минь яагаад энэ вэ? гээд л гомдолж гарлаа шүү. Харин тэгтэл худалдагч нь Тэнгэрийн харъяатын багын найз байж биднийг аварч 75-ын нэг юм авлаа. Ганцхан шил юм авлаа гэжүүдээ? Гээд л намын нөхөр Шилэн бүрээгээс авхуулаад та нөхөд уулга алдаж байгаа биз? Тиймээ ердөө ганцхан шил. Уух дургүй дээ ч биш. Зүгээр л зардлын мөнгөнөөс илүү гарсан нь тэр. Галт тэрэг хөдлөх дөхөж зорчигчид сууж эхэллээ. 27-р вагон гэж байдаг. Гүйгээд л хайгаад байдаг. Гүйгээд л байдаг. Ямар ч урт вагон юм бүү мэд. Хариугүй хөдлөхнээ. Гүйж гүйж эрж оллоо. Хамгийн арын вагон. Суух суудалдаа сууж амьгаагаа дарж авлаа. Ашгүй цонхон талын суудал. Галт тэрэг хөдлөлөө. Хот минь түр баяртай хэд хоногооё эргэн уулзъя.
Улаанбаатар-Амгалан
Шээсний газар
Тэр хүртэл зам нийлж хамт явах хүмүүсээ ажиглалаа. Саарал өнгөт азарган тахиан үст залуу байна. Залуу нь ч юу юм. Хөвгүүн. Ээж эмээтэйгээ Нанхиадын нийслэлийг зорьж яваа гэнэ. Үнц биш хүмүүс. Онцлох ганц юм нь тахиан залаат тамхи татдаг. Нөгөө талд хөдөөний царайтай хосууд, бас нэг эмгэн, хүүхнүүд бас бус хүн. Бас л онц биш. Ер нь онц хүн алга. За тэгээд энэ хооронд юу хийвдээ? Гэж та нар асуумаар байгаа биз? Юу ч хийгээгүй. Ер нь энэ хоёрын хооронд юу хийж амжихавдаа. Галт тэрэг дөнгөж хөдөлж байна. Хотын ч бараа тасраагүй байхад. Энэ хоёрын хооронд автобусаар явбал
түгжрээд удаж болох л юм. Харин галт тэргээр юу байхав дээ. Амгалан дээр ирж зогслоо. Ганцхан минут болоод л хөдөллөө.
Улаанбаатар-Туул
"Сахиусан тэнгэрүүдийн ятгалга"
Айраг руу ингэхэд бид юутай яваа билээ? Миний цүнхэнд нэг 75, бас шүлгийн дэвтэр тэгээд болоо. Миний цүнхэнд байгаа юм Айрагийханд ямарч хүртээлгүй зүйлс. Ариун амьтанд юу байсныг бүү мэд. Шүлгийн дэвтэр лав байгаа. Харин Тэнгэрийн харъяатад зөндөө юм байгаа. Солих гутлаас авхуулаад л... Мэдээж бидэнд бэлэг бас байгаа. Айраг руу бэлэггүй очсоноос очоогүй нь дээр. Тэгээд Амгалангаас хөдөлсөн даруйд Айрагийн эмнэлэгт хэвтэж байгаа Журмын нөхөртөө хэл хүргэлээ. Эргэхээр очиж байна гэж. Гэтэл юу гэсэн гээч! эмнэлэгт ч биш, Айрагт ч биш, Улаанбаатарт байгаа гэдэг байгаа. Ингэж болно гэжүүдээ нөхөд минь. Аль хэдийн замдаа гарсан хойно шүү. Тэгээд бид энэ мэдээнд цочирдохдоо тамбаарт гарч тамхи асаалаа. Гэтэл баахан дуудлага дуу хоолой энэ бол сахиусан тэнгэрүүд. Тэд гайхсаар:-Та нар үнэхээр явж байна гэжүү? Үнэхээр явж байна гэжүү? гээд асуугаад байлаа. :- Тиймээ бид үнэхээр явж байна. Эвийдээ та нар чинь итгэхгүй байна гэжүү дээ бид явж байна.
Гэтэл тэд:- Тэнд хэн ч байхгүй шүү дээ. Хэн ч байхгүй. хэн рүү явж байгаа юмбэ та нар? танихгүй газар юу хийхгээд байгаа юмбэ? Одоохон дараагийн өртөөн дээр Туул дээр буу!
:-Ээ сахиусан тэнгэрүүд минь дээ. Юу ярих чинь энэ вэ? тасалбараа авчаад байхад чинь дээ. Тэгээд тасалбараа үхүүлэх болж байна уу? Тийм юм байхгүй шүү. Хэн ч байхгүй нь ямар хамаатай юмбэ? Бидэнд бол хамаа алга. Вагон байна. Уртаас урт зам байна. Веня ах байна. Юу бас байна. Бидэнд хамаагүй ээ. Бид очно.
Туул дээр ирж зогсоод хөдөллөө.
Улаанбаатар-Багахангай
"Алгуурсны эцэст эхний таталт"
Сахиусан тэнгэрүүдийн царайг харвал нэг л уйтгартай бидэнд гомдсон нь илт:- За зүгээр дээ. Бид нэгхэн хоноод л маргааш буцаад л ирнэ.
Та минь ээ! Бид чинь гол юмаа мартсан байна шүү дээ. Яагаав миний цүнхэнд нэг цагаан юм байгаа шүү дээ. Яаж энэ хүмүүсийн дэргэд уухав дээ. Таамбарт гарлаа. Би томыгоо гаргах гэтэл Тэнгэрийн харъяат нэг жижигхэн шилтэй зуун грамын юм гаргаад ирлээ. Эхлээд үүнийг гэж байна. Хөөрхий Веня ах өчигдөр тасарснаасаа хойш өглөө болтол олигтойхон шараа тайлж чадахгүй л яваад байсан юм. Биднийг уух болсонд баяртай байна гэж хэлэх үг алга. Мэдээжийн хэрэг Веничка ах бидний юмнаас горьдох хүн биш тэр үргэлж л өөрийн хувиа авч явдаг хүн. Зиа тэгэхээр зуухан грамыг яаж гурван хүн шударга хуваах вэ? Бидний хэн нь тоондоо сайн байлаа? Хэн ч биш. Тэгээд л шүлэг бичдэг болсон биз. Гэхдээ шүлэг бичдэг тархиараа хуваахын үйлдэл хийлээ. 100 хуваах нь гурав тэнцүү 33.3 грамм. Эхлээд Тэнгэрийн харъяат татлаа. Тэр шударга уусангүй бараг л 60 граммыг ууж орхилоо. Ариун амьтан бид хоёрт 40 грамм үлдлээ. 20 20 грамм. 20 грамм байхаддаа яахавдээ. Би ийм бага хэмжээгээр ерөөсөө ууж байгаагүй юм байна. Ариун амьтан татлаа. Тэр 30 граммыг авч явлаа. Би үлдсэн 10-ыг яалаа гэж уухавдээ. Жоохон ууцгаасан ердөө уруулаа чийглэсэн, Бурханы хургын хувьд ерөөсөө ч хүртээгүй болохоор Амьдрал ерөөсөө сайхан, өнгөтөй болсон нь харагдсангүй. Веня ах харин атрилдаад л байлаа. Аргагүй ээ. Дотор нь гэж авах юмгүй байгаа. Эргэн суудалдаа очиж суухад Багахангай дээр ирж зогслоо.

Үргэлжлэл бий...