"Ангараг гараг дээр газарсан нь" урд шөнө би зүүдэллээ

Би Дотны хоёр хүнтэйгээ хамт Японы нисэх буудал дээр Бойнг онгоц дотор сууж байх юм. Монгол руу буцаж нисэх гэж байгаа бололтой. гэхдээ энэ том онгоцонд биднээс өөр хүн байхгүй бөгөөд бид нисгэгчийн удирдлагы өрөөнд орж ирсэн, надтай хамт яваа ах маань уг онгоцыг жолоодох гэж байх юм. Тэгтэл нэг монгол малчин эмэгтэй хонио туусаар нислэгийн зурвас дээр гараад ирчихэв. Би энэ явдалд үнэхээр их гайхаж байх юм. Японд тэгээд бүр нисэх буудал дээр бөөн хонь мал,малчин! Гэтэл тэр малчин эмэгтэй энд ирсэн нь учиртай бөгөөд биднийг гаргаж өгөхөөр иржээ. Хонь малаа орхиод ирж болоогүй учир малаа туусаар нисэх буудал дээр ирсэн нь энэ юм байж. Эгч бидэнд нэг юм захиж хэллээ. Уг нь их чухал үг. Гэхдээ санахгүй нь. Бойнгийн цонх их зузаан байтал түүний үг их тод сонсогдсон нь сонин шүү. Үнэндээ бид энэ малчин айлд зочлох гэж л Японд ирсэн аж. бид салах ёс гүйцэтгээд хөөрлөө. Гэхдээ яг л сансрын хөлөг шиг шууд эгц дээшээ маш их тийрэлтэт хөдөлгүүрийн хүчээр нислээ. Нэг л мэдэхэд бид үүлсээс хамаагүй өндөрт нисэж байх юм. Бас бидний онгоц Харри Поттерын нисдэг шүүр болоод хувирчихсан байх юм. Бид уг нь шууд Дархан орох ёстой байсан ч Ангараг гарагт буухаар нисэж яваа аж. Би өндөрөөс их айдаг тул нүдээ нээвэл толгой эргээд шүүрнээсээ унчихвийгэж айсандаа нүдээ тас аниад шүүрнээс тас зуурчихаад нисэж явлаа. тэгтэл миний гар маш их даарч эхэллээ. Даарснаас болоод хариугүй шүүрнээс гар мултарчих гээд... шүүр жолоодож яваа ах: За бид дэлхий татах хүчинг нэвтэллээ сайн бариарай гэлээ. Дэлхийн татах хүчинг нэвтэлсэн нь надад хачин тод хэрнээ их сонин мэдрэгдлээ. Задгай сансарт гарсэн би нүдээ тас аньж явсаар сая л нэг Ангараг дээр газардахад нүдээ нээлээ. уг нь дэлхийг бодитоор харахыг хүссэн ч балмагдсандаа шүүрнээсээ унчихвий гэсэндээ огт нээгээгүй юм. ангараг дээр газардсн хойно энэ бүхэн надад нэг л итгэмээргүй үнэмшилгүй ч юм шиг санагдаж эхлэв. Конбинзон, хүчил төрөгчийн аль нь байхгүй хэрнээ бид задгай сансарт үхсэнгүй. Бас хэдэн сая гэрлийн хурдаар ниссэн гэж ахыг хэлэхэд үнэхээр итгэхэд хэцүү байлаа. Гэхдээ бидний хөл тавьсан ангараг гараг гээч нь яг л хуучин Дархан шиг орчинтойг яана. Бид энд "далбаа мандуулах" юм гэнэ. Даанч миний ам цангаад сэрчихлээ.